Page 12 of 153

{tygielek}

To co robisz w poczuciu szczęścia – jest szczęściem.

{rojnik zimą}

Szukam w ogrodzie życia… i znajduję.

{marchewkowe}

Pierwszy miesiąc roku się zamyka. Kończę niełatwą lekcję, ale wszystko dzieje się po coś. Tymczasem na osłodę korzenne ciasto marchewkowe.

{niebiańska plaża}

Nie goń za marzeniami. Przyciągaj je. Afirmuj! Przecież potrafisz to zrobić.

{jabłuszko}

Zimowa stołówka, czyli jabłuszka dla braci mniejszych.

{otulacze}

{blanket}

Styczniowe leżakowanie i jak to ładnie mówi J. – zdrowia jasnym myślom.

{kafa}

Wdzięczność za dobre rzeczy. Za otwarcie oczu, za nowy dzień, za kawę z Tobą.

{szprotki}

{tiramisu}

{bosanski lonac}

Niedziela. Bośniacki garnek na stole. Jeszcze dyszy w tej ciszy…

{Olea L.}

Oliwka – jedno z najstarszych drzew hodowanych przez człowieka.

{kitchen}

{oil lamp}

{January sea}

Morze w zimie. W całej swej sieci cudów. Przypływów i odpływów…

{picnic basket}

{wydmy}

Las tak pięknie darzy. Nad morzem mocniej się marzy…

{PRZEżycie}

Nigdy nie jest stratą czasu robienie rzeczy, które sprawiają przyjemność i radość.

{postój}

{11:11}

Tylko w ciszy usłyszysz, że Wszechświat daje informację zwrotną.

{MYśli}

Wciąż słyszymy: „… oby ten rok był lepszy od poprzedniego”. Ale tak naprawdę – to my powinniśmy być lepsi.

{klif}

Jesteśmy częścią otaczającej nas Natury i przebywamy pod wpływem jej cyklów.

{rysunek na szkle}

Piliśmy pierwszą kawę, a mróz nadal malował na szybach.

{styczeń}

Krople i zmarzliny lśnią na dzikich trawach i gościńcach. W kalendarzu – styczeń.

{imbryk}

Mroźny poranek, ale słońce zagląda do wnętrza domu. Gorąca kawa kopci w miedzianym imbryku. Piękno chwili.

{otulacze}

Styczeń to taki czas, kiedy natura zwalnia swój rytm. Pora zwrócić się do wnętrza.

{campfire}

Energia podąża za uwagą i bardzo szybką ją rozpala.

{okno}

Świat widziany przez okno duszy jest inny. Każdy może odwrócić wzrok w tę stronę. Może, ale nie musi.

{chleb}

Życie płynie chlebem i solą.

{nar cayi}

Każda podróż to doświadczanie smaków, które później zabieramy do domu.

{koniec grudnia}

Dni są tak krótkie, jakimi pozwolisz im być.

{w otwartej ręce}

{stół}

Zasiadam do stołu z Wami… i wdzięcznością. Dobrostan.

{kokardka}

{jaśniejący dzień}

Zaglądam – a w pokoju radosne drzewko jaśniejące blaskiem. Siła dziecięcych wspomnień.

Older posts → ← Newer posts